Route 66

Vanuit Las Vegas rijden we in zuidelijke richting om een stuk over de Route 66 te rijden. Het zou een slaapverwekkende rit worden, maar we wilden nu eenmaal op deze speciale weg gereden hebben. Na een kop instantkoffie gedronken te hebben in 'Bagdad', Route 66 vervolgd richting Barstow, daar vlak voor naar Calico Ghost Town, een oud verlaten mijnwerkersstadje dat alleen nog open is voor de toeristen. Omdat het nog vroeg in de middag was besloten we door te rijden naar Baker, daar aangekomen een motel bezocht en toch maar snel verder gereden naar Shoshone. Hier werd een kamer aangeboden waar we snel weer uitgevlucht zijn en voor een prijs die zelfs hoger was dan in Las Vegas. Dan nog maar even doorgereden naar Pahrump waar we overnachten in een hotel met casino, dit om af te kicken.

De rit door het woestijngebied ging in een temperatuur van 96 °F (36 °C)

Las Vegas Hoover Dam

Vanuit Las Vegas is het ongeveer 60 km naar de Hoover Dam een enorme stuwdam op de grens van Arizona en Nevada. Na dit wonder der beschaving, waarlangs een ook nieuwe vierbaansweg wordt aangelegd, die de stuwdam op grote hoogte passeert, wat al een bouwwonder op zich is, reden we terug naar Las Vegas om als eerste naar Stratosphere (de toren waar o.a. op het dak enkele attracties zijn geplaatst).

Daarna op speciaal verzoek van Milko naar het Hilton Hotel, waar Elvis jaren achtereen heeft opgetreden. Na lang aandringen werd voor ons de theaterzaal speciaal geopend en mochten we onder hoge uitzondering KIJKEN waar de optredens hebben plaatsgevonden. De man die ons had toegelaten vriendelijk bedankt hebbende vervolgden we onze weg door Las Vegas en gingen achtereenvolgens naar New York New York, langs MGM, Tropicana, naar de Mirage (hier was de nabootsing van een vulkaan te bewonderen), Venetië, het Caecar Palace, Parijs en Bellagio (daar was een waterorgel, ook evenals de vulkaanuitbarsting een enorm spektakel). Dit was dan Las Vegas, we zullen de enorme herrie(niet) missen.

Bryce naar Viva (?) Las Vegas

Nog even naar Bryce National Park teruggereden om van enkele prachtige vergezichten te genieten, waar we gisteren niet aan toe waren gekomen. Dat was niet ver en gelukkig dat we dit hebben gedaan, want er graasden en stuk of tien 'deers' en ook de prairie dogs waren zeer actief, erg leuke kleine knaagdiertjes.

Dan de route vervolgd en via Zion National Park, waar de natuur weer onheilspellend mooi te keer is gegaan, wat prachtige plaatjes oplevert. Iedere dag is het landschap weer anders, steeds verrassend, afwisselend en overdonderend.

Dan door naar Las Vegas, even gestopt bij Bellagio in Las Vegas, een gigant van een hotel, waar de kamers ongeveer 180 dollar kosten per nacht. Deze stad is compleet gek, een enorme drukte en diegene die ons vandaag of morgen willen bezoeken, we logeren in Hannah (te vinden via Google Earth, aan de Las Vegas Boulevard South), maar wel opschieten want we wachten niet. Het weer is over het algemeen goed, lekker warm, alleen in de bergen is het uiteraard wat koeler omdat je daar door de sneeuw loopt. Aleen vanmiddag richting Las Vegas betrok de lucht en lijkt er wat regen te komen. De temperatuur is stoch ongeveer 30 graden.

De route van Moab naar Bryce Canyon

Na een goede nachtrust, Sabrina en Almar sliepen in de 'Bank' en Anja en Joop in de 'Postoffice', vertrokken we weer op tijd richting Bryce Canyon National Park.

Het eerste gedeelte van de reis ging door een woestijnlandschap, onafzienbare kale vlaktes, waar geen boom of struik groeide en tot onze verbazing kwamen we twee fietsers tegen die een wel heel lange weg hadden af te leggen, het zal je hobby maar wezen.

Na ongeveer anderhalf uur rijden veranderde het landschap sterk en reden we de bergen in, tot zelfs aan de sneeuwgrens toe. Onvoorstelbaar, zoals het landschap steeds weer verandert, van vlak naar bergachtig en ook de kleur van de bodem geeft de mooiste contrasten. De vergezichten zijn vaak adembenemend.

's Middags tussen vijf en half zes kwamen we in Bryce Village aan, zijn nog even het Bryce Canyon National Park in geweest en ja, hoor, voor de derde maal in successie kwamen we te laat voor de juiste zonsondergang. De zon was nog wel niet helemaal onder maar de lichtinval op het landschap was al minder geworden. Nou dan maar lekker gaan eten, ons was het restaurant van Best Western aangeraden, bleek ook het enige in dit stadje te zijn, maar tot onze verbazing stond er een rij wachtende hongerlappen, waar de laatste volgens ons het eten net op tijd voor het ontbijt in ontvangst zouden kunnen nemen. Dan maar naar de naastgelegen Pizzeria en een pizza mee naar de kamer genomen, was wel goed van smaak en zo veel dat we meteen de lunch voor de volgende dag hebben.

Vermeldenswaard is dat de eerste wilde dieren zijn gezien, een wolf, een stuk of tien deers (een soort hert), enkele eekhoorntjes en groundsquirrels

Grand Canyon, Monument Valley en Arches National park

Op tijd in de auto, want er wacht en lange rit, de koninginnenrit van deze vakantie, zeker de langste en het zou weldra blijken ook zeker een heel mooie. Na van nog enkele prachtige uitzichten over de Grand Canyon genoten te hebben was de reis door een spookachtig kaal landschap met soms een kleine nederzetting, waar wij versteld stonden van de eenvoud waarin wordt gewoond door de indianen. In de verre omgeving geen winkels en ook tankstations zijn er zeer schaars, dus er altijd voor zorgen dat de tank niet te leeg is.

Na verloop van tijd werd het landschap steeds mooier en indrukwekkender en liep alles over in scenic (mooie) routes, via Monument Valley, waar Almar en Sabrina een rondje om de kerk hebben gereden, terwijl Joop en Anja (op advies van Almar) een route hebben gereden over een smal bergpad van 10% stijging, maar met als beloning een geweldig uitzicht. Vervolgens de Wilson Arch bekeken en door Sabrina en Almar beklommen, dan voel je je echt klein. Met een uur vertraging (onverwacht tijdsverschil) aangekomen in Moab. Om 20.00 uur Arches National Park bezocht. Morgen op weg naar Bryce Canyon met een hopelijk rustiger tijdsschema.

Op weg naar Grand Canyon

Eerst de auto ophalen, een free upgrade gehad, wat betekent dat we gratis in een betere (wat associalere) auto kunnen rijden, Sabrina en Almar rijden in een Buick,

Anja en Joop in een Jeep met hoge instap (SUV).

Daarna even de koffers opgehaald in het hotel en op weg naar de Grand Canyon.

De route ging door een prachtig afwisselend landschap, via Montesuma Castle, een ongelooflijk vreemd in een rots gebouwd kasteel, waar de bewoners met moeite konden komen en o.a. door Sedona red rocks country.

Onderweg toch een buitje gehad en na een probleemloze trip op tijd in Grand Canyon Village aangekomen.

's Avonds de zonsondergang bekeken in de Grand Canyon, een mooi schouwspel, in tegenstelling tot het eten bij de Lodge, dat was van een uitzonderlijk slechte kwaliteit en van de schrik zijn we maar aan de 's middags gekochte drank gegaan.

de vlucht

We vertrokken om 13,50 uur precies op tijd vanaf Schiphol en kwamen na een voorspoedige vlucht van 8 uur en 45 minuten om 17.00 uur plaatselijke tijd in Atlanta aan. (Nederlandse tijd 23.00 uur). Tijdens de vlucht moesten reeds de nodige papieren worden ingevuld en dat moest uiterst secuur worden gedaan, verbeteringen en/of doorhalingen werden niet geaccepteerd. Dan moest weer een nieuw formulier worden ingevuld.

Vervolgens kwamen we na de landing in een lange rij te staan en werden prints gemaakt van alle vingers en een foto. Vriendelijke mensen kwamen we ook tegen, alleen de bureaucratie, daar wen je niet aan. Omdat het een overstap was voor de vlucht naar Phoenix moesten we weer door de douane en begon het hele proces weer van voren af aan, alles door de scan, schoenen uit, broekriem af en alles wat metaal bevat uit de zakken en in bakken door de scan.

Ook de tweede vlucht vertrok op tijd en hierdoor kan dit eerste verslag tijdens de vlucht naar Phoenix worden geschreven. Als alles goed verloopt zijn we om 23.00 uur plaatselijke tijd in Phoenix (het is dan 05,00 uur Nederlandse tijd) Als we dan niet van de barkruk vallen van de slaap, nemen we snel een drankje en gaan dan van een welverdiende nachtrust genieten en halen vrijdagmorgen de auto om aan de trip door Amerika te beginnen.

Inderdaad zijn we precies om 20.00 uur geland, ongelooflijk, geen minuut vertraging na 16 uur reizen, er zijn dus ook positieve verhalen te vertellen over de luchtvaart.

Snel naar het hotel en ................helaas, geen bar in het pand, dus meteen op strooptocht naar drank. Bij het tankstation op vijf minuten lopen vonden we de benodigde drankjes en dan weer snel naar de kamer, want we hebben dorst. Nederlandse tijd is het nu 07.00 ‘s ochtends. Proost.