Na een goede nachtrust, Sabrina en Almar sliepen in de 'Bank' en Anja en Joop in de 'Postoffice', vertrokken we weer op tijd richting Bryce Canyon National Park.

Het eerste gedeelte van de reis ging door een woestijnlandschap, onafzienbare kale vlaktes, waar geen boom of struik groeide en tot onze verbazing kwamen we twee fietsers tegen die een wel heel lange weg hadden af te leggen, het zal je hobby maar wezen.

Na ongeveer anderhalf uur rijden veranderde het landschap sterk en reden we de bergen in, tot zelfs aan de sneeuwgrens toe. Onvoorstelbaar, zoals het landschap steeds weer verandert, van vlak naar bergachtig en ook de kleur van de bodem geeft de mooiste contrasten. De vergezichten zijn vaak adembenemend.

's Middags tussen vijf en half zes kwamen we in Bryce Village aan, zijn nog even het Bryce Canyon National Park in geweest en ja, hoor, voor de derde maal in successie kwamen we te laat voor de juiste zonsondergang. De zon was nog wel niet helemaal onder maar de lichtinval op het landschap was al minder geworden. Nou dan maar lekker gaan eten, ons was het restaurant van Best Western aangeraden, bleek ook het enige in dit stadje te zijn, maar tot onze verbazing stond er een rij wachtende hongerlappen, waar de laatste volgens ons het eten net op tijd voor het ontbijt in ontvangst zouden kunnen nemen. Dan maar naar de naastgelegen Pizzeria en een pizza mee naar de kamer genomen, was wel goed van smaak en zo veel dat we meteen de lunch voor de volgende dag hebben.

Vermeldenswaard is dat de eerste wilde dieren zijn gezien, een wolf, een stuk of tien deers (een soort hert), enkele eekhoorntjes en groundsquirrels